ტექნიკური პროგრესის ბუმმა ჩვენს საუკუნეში შვა ახალი ტიპის თეატრი, რომელსაც დღეს დასავლეთში „ჰიბრიდულ თეატრს“ უწოდებენ. ციფრული ტექნოლოგიების სამყაროში მსახიობს უამრავი გამოწვევის მიღება მოუხდა, მას გაუჩნდა ახალი პარტნიორი სცენაზე უსულო საგნის, უფრო სწორად გამოსახულების სახით, რომელიც სერიოზულ კონკურენციას უწევს მას. „გამოსახვის ახალ ფორმებს ნერგავს და ანვითარებს უამრავი თეატრალური კომპანია ევროპაში და ამერიკაში, მაგრამ მსახიობის ხელოვნება მაინც წამყვანი და ცენტრალური ფიგურა რჩება ამ მომხიბვლელ

INternational Theatre Online Conference 11 May 2020

პოლინ პიკო (Pauline Picot) ახალგაზრდა ფრანგი ავტორი და ლიონური კომპანიის - L’ÉCROU-ს რეჟისორია; ლიონის უნივერსიტეტის თეატრალური ფაკულტეტის დოქტორანტი. ამავე უნივერსიტეტში უძღვება ლექციების კურსს „სპექტაკლის ხელოვნება“. იგი 22 წლის იყო, როცა გამომცემლობა „კვარტეტმა“ მისი პირველი დრამატული ტექსტი გამოსცა. დღეს უკვე მრავალი კრებულის ავტორი, თეატრისა და პოეზიის ზღვარზე დგას და ხშირად ხვდება მკითხველს, მას სთავაზობს წერის სპონტანურ სახელოსნოებს და მასთან ერთად ახმოვანებს საკუთარ ტექსტებს. პოლინ პიკოს

1/10

Open calls

Bloggers

Theatres in Georgia

ვანო ხუციშვილი ჯერ ავთანდილ ვარსიმაშვილთან დაეუფლა რეჟისურის ოსტატობას, ხოლო შემდეგ მაესტრო თემურ ჩხეიძესთან. ყოფილი მსახიობი განსაკუთრებული ყურადღებით მუშაობს მსახიობებთან, რაც აშკარად ჩანს კიდეც მის დადგმებში. ვანო ხუციშვილი, როგორც რეჟისორი, არასდროს პოზირებს ტექნოლოგიური ეფექტებით და არც მის რეჟისორულ გამომგონებლობას ახვევს თავს მაყურებელს. ვანო ხუციშვილი, როგორც სპექტაკლის ავტორი, ყველგან იგრძნობა, ვიდრე ჩანს. მისთვის, სპექტაკლში მთავარი არის პრობლემა, რომელზედაც გველაპარაკება და მსახიობი,

თეატრალურ სამყაროში, არსებობენ რეჟისორები, რომელთა შემოქმედებით მაყურებელი არაა განებივრებული. სწორედ, მათ რიცხვს მიეკუთვნება რეჟისორი გიორგი მარგველაშვილი, რომლის თითოეული წარმოდგენა თეატრის მოყვარულთა თუ სპეციალისტთა იმ მაყურებელს ეკუთვნის, ვინც ეძებს არა მხოლოდ თემის პრობლემასა და სათქმელს, არამედ ფორმათა სიახლეს, გემოვნებას და ინტელექტს

დათა თავაძემ, როგორც რეჟისორმა, თავისი სპექტაკლებით, იმთავითვე მიიქცია მაყურებლის და პროფესიონალების ყურადღება, როგორც გამორჩეული ხედვის და ხელწერის რეჟისორმა, რომლის ექსპერიმენტები და ცდები, ერთგვარი გზის გაკვალვას გავს მომავლის ქართულ თეატრში. მისი სასცენო თხზულებები ყოველთვის გამოირჩევა მძაფრი მოქალაქეობრივი პოზიციით, სათქმელის გადმოცემის განსხვავებული ფორმით. დათა თავაძემ რეჟისორული კარიერის დასაწყისშივე მოახერხა თანამოაზრეთა გუნდის შემოკრება - ერთფეროვნებაში და კონფორმიზმში ჩაძირული ქართული

1/8