მირიან შველიძის სცენოგრაფია ავთანდილ ვარსიმაშვილის „მექანიკურ ფორთოხალში“

„ჩუმი რაინდი“ - ასე მოიხსენიებენ  დიდ ქართველ სათატრო მხატვარს, მირიან შველიძეს, რომელმაც თავისი ნამუშევრებით მოხიბლა  მსოფლიო მასშტაბის ხელოვანები.  ერთ ცნობილ ინგლისურ გაზეთში იგი შექსპირის ერთ-ერთ საუკეთესო სცენოგრაფად შერაცხეს, მაგრამ არანაკლებ მნიშვნელოვანია ისიც, რომ პარიზში გამოცემულ წიგნში „სცენოგრაფიის 100 შედევრი“ ქართველი მხატვრებიდან  პეტრე ოცხელის „ურიელ აკოსტასთან“ ერთად, სწორედ ბატონი მირიანის „რიჩარდ მესამეა“  შესული.

ტრადიცია და ნოვატორობა ქართულ სცენოგრაფიაში

ქართულ თეატრალურ კულტურას მრავალსაუკუნოვანი ტრადიცია გააჩნია. იგი მომდინარეობს სახალხო დღესასწაულების სანახაობრივ- საიმპროვიზაციო თეატრიდან, რომლის ყველაზე გავრცელებული ფორმა საქართველოში ბერიკაობა და ყეენობა იყო. ბერიკაობა და ყეენობა ნიღბების საიმპროვიზაციო თეატრს წარმოადგენდა და ქორეოგრაფიულ- პლასტიკური, ხმოვანი და მხატვრული გაფორმების Fფუნქციონალური სისტემა გააჩნდა. 

სპექტაკლის მხატვარი

იხილეთ თავი ნათელა ურუშაძის წიგნიდან „წავიდეთ თეატრში“ 

„ქალის ხმა“ საქართველოდან, ანუ „გროტესკიდან გლამურამდე“

პრაღის კვადრიენალე სცენოგრაფიის სამყაროში მსოფლიოს ყველაზე მასშტაბური ფესტივალია, რომელსაც თავისი სიდიდითა და მნიშვნელობით ოლიმპიადასაც კი ადარებენ. ქართველმა არტისტებმა წელს უკვე მეორედ მიიღეს მონაწილეობა ამ მეტად მნიშვნელოვან საერთაშორისო ფორუმში.